Χαρούμενη Ομηρική Επιστήμη

Η συνάντηση της ύλης και της ενέργειας

στις μεταμορφώσεις του ομηρικού πνεύματος

αφιέρωση

          Στον Νέστορα, για τη νηφαλιότητα της γνώσης

Πρόλογος

Τι είναι επιστήμη;

Που διδάσκεται και πως και πότε;

Επιστήμη, όπως μας λέει η επίσκεψη στο συνθετικό όνομα της, είναι το ουσιαστικό του ρήματος επί-ίσταμαι, που σημαίνει γνωρίζω καλώς και βλέπω  το γνωστικό πεδίο από πάνω, άνωθεν πανοραμικώς.

Τα πρώτα πανεπιστήμια  της ποσειδώνειας εποχής, ιδρύθηκαν από Ιησουίτες  δυστυχώς και είναι εμφανής η ποσειδώνια επιρροή. Μετέφεραν όλη την ύπουλη υποκριτική τακτική μαζί  με την χρησιμοθηρική προοπτική  με πανουργία χωρίς αρετή, απόρροια της  μεγάλης  γνώσης της  Παλαιάς Ατλαντίδος. Γι αυτό τον λόγο την παντρεύουν μαζί με την θρησκευτική υποταγή και τον θρησκευτικό όρκο  των «επιστημών».

Δύο είδη της γνώσης υπάρχουν, το γνωστό και το άγνωστο, όπως και δύο αντιληπτικές ικανότητες των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Το ένα βλέπει άμεσα την ενέργεια και τα ενεργειακά πεδία, γνωρίζει σιωπηλώς και το άλλο, τα μεταφράζει χρησιμοποιώντας γράμματα, λέξεις και αριθμούς με λογική σειρά για να τα κατανοήσει.

Η παιδική ηλικία της ανθρωπότητος, αλλά και η εξουσιομανία  οδήγησαν στην δημιουργία πανίσχυρων ιερατείων με πανίσχυρη γνώση και διάφορες χρήσεις από τους χρήστες της.

Η υπερβολή και η κατάχρηση των παλιών  Ατλάντων,  τελείωσε με τον καταποντισμό της και την εκδίκηση της φύσης και της   Γαίας. Όσοι επέζησαν, είχαν να αντιμετωπίσουν διάφορα προβλήματα και διέθεταν κατακερματισμένες γνώσεις, τόσο της αριστερής αταβιστικής, όσο και της δεξιάς πλευράς, της ορθολογιστικής.  Γι αυτό υπάρχει ένα κοινό υπόβαθρο σε μύθους παραδόσεις , δημιουργίες και κατασκευές σε όλους τους ανθρώπους και τις φυλές , αλλά και διαφορές, ως προς την εξέλιξη τους και τη συνέχεια τους.

Η γνώση αυτή, συστηματοποιήθηκε και μέσα από την συνεργασία ιερέων και βασιλιάδων αποτελούσε την εξουσία. Όσο οι βασιλιάδες διέθεταν την ενέργεια  και οι ιερείς την καθαρότητα, είχαμε σοφή ηγεσία, όταν άρχισαν να εκπίπτουν και να εκφυλίζονται καταλήξανε στην στυγνή τυραννία.

Η γνώση είναι δύναμη, για αυτό είναι κρυμμένη και μπορεί να κατανοηθεί μόνο από λίγους και να χρησιμοποιηθεί σωστά , ακόμη από λιγότερους. Αλλά και για να κατανοηθεί απαιτεί ενέργεια, ενέργεια η οποία λόγω της εντροπίας  σήμερα σπανίζει και οδηγεί τα ιδρύματά της και τους  "ναούς της γνώσης" σε ένα εκφυλισμό.

Ως δύναμη ενέχει και όλους τους κινδύνους της δύναμης και ενός φοβερού όπλου, το ισχυρότερο και το μεγαλύτερο.

Η θρησκευτική εξουσία έκρυψε αυτή την γνώση, πίσω από τον «θεό» και για να την κάνει απρόσιτη έφτιαξε και τον  «διάβολο». Μονά ζυγά δικά της που λέμε, ταυτόχρονα  δαιμονιοποιεί  την μεταφυσική, που η ίδια χρησιμοποιεί, χωρίς να  την εξηγεί. Με αυτό τον τρόπο βασίλεψε αιώνες και ειδικά τους τελευταίους 20 περίπου, με την άνοδο των μονοθεϊστικών θρησκειών

Η δημιουργία των πανεπιστημίων, αντί να φέρει την πλήρη διαφάνεια της γνώσης έφερε ένα ακόμη σκοταδισμό και μία αντίφαση  που κατακρεούργησε τον ανθρώπινο μυαλό, στα δύο δένδρα του Σίνη του Πιτυοκάμπτη.

Έτσι έχουμε το οξύμωρο σχήμα,  μηχανολόγοι να προσεύχονται  για να ξεκινήσουν οι μηχανές που έφτιαξαν και βιολόγοι  που διδάσκουν την επιστημονική μέθοδο να τρέχουν στο άγιο όρος  της αναπαραγωγής με τη μέθοδο των κρίνων.

Φυσικά η απογείωση της μεταφυσικής γνώσης και η απόδειξη ότι τελικά λειτουργεί για όποιον την χρησιμοποιεί είναι η ύπαρξη θεολογίας στα πανεπιστήμια και η επικαρπία που έχει η εκκλησία  για να πουλάει αυτή την γνώση με τους όρους της  και να συντηρείται στην εξουσία. Η εκκλησία, ως πανάρχαιο ιερατείο, έχει τη γνώση, λέει 5 πράγματα σωστά και 10 λάθος για να σε παγιδέψει στα πλοκάμια της και φυσικά και κόβει και ράβει στο κρεβάτι του Προκρούστη, ό,τι  και όπως, την βολεύει.

Η πτώση της βασιλείας και η  πτώση της ενέργειας, η εντροπία σημειοδότησε  και το τέλος των ηγεμονιών και την άνοδο της κομματοκρατίας. Από την Καλυψώ θα περνούσαμε στον  θρησκευτικό Αντίνοο και τον κομματικό  Ευρύμαχο, να βασιλεύουν απουσία του καθαρού νου του Οδυσσέα.

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν πανεπιστήμια, είχαν φιλοσοφικό  νου στοχαστικό και ερευνητικό και σχολές. Η μεταφυσική τους γνώση διαχειριζόταν μέσα από τα μαντεία και τα μυστήρια και ήταν μόνο για μυημένους, χωρίς να ενοχοποιείται, όπως έγινε κατόπιν με τον χριστιανισμό για ιδιοτελείς λόγους.

Μετά την άνοδο της μασονίας και τον διαφωτισμό, πολλοί επιστήμονες από τους κόλπους της, έδωσαν  πολλά αποσπάσματα αυτής της γνώσης στο ευρύτερο κοινό με αποτέλεσα  της ευρύτερη εξέλιξη της επιστήμης. Η μασονία συνδέεται άμεσα με τη γνώση και  την μεταφυσική. Ο όρος «μεταφυσική» επίσης φορτισμένος, δεν μπορεί εύκολα από τον πολύ κόσμο να κατανοηθεί, επειδή είναι χειραγωγούμενος και η ενέργεια του βρίσκεται σε στάθμη χαμηλή. Με απλά λόγια ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ είναι ένας είδος γνώσης  πολύ βαθύ γιατί προέρχεται από τη πρωτογενή πηγή. Βρίσκεται στην κατοχή  κάποιων ανθρώπων και έτσι ήταν από την αρχή.
Ποια αρχή;
Η αρχή της γνώσης αυτής συστηματοποιείται την Εποχή του Ταύρου πριν 6000 περίπου χρόνια με την δημιουργία του ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ στην Κρήτη από τον Αθηναίο  Αρχιτέκτονα Δαίδαλο. Ήταν όμως ΑΝΑΜΝΗΣΗ και γνώση από την Εποχή  της Ατλαντίδος , να υπογραμμισθεί.

Σήμερα τα πανεπιστήμια είναι  ένα μείγμα, συνοθύλευμα επιστήμης, θεοσοφίας και τεχνογνωσίας που υπηρετεί κυρίως την εκάστοτε  κυβερνητική εξουσία. Στόχος είναι η παραγωγή  υπηρετών του συστήματος μοιράζοντας τις θέσεις  και τα κονδύλια με τους πανεπιστημιακούς να αλληλοβραβεύονται και να αλληλοσυντρώγουν σε ατέρμονα επιστημονικά συνέδρια. Αποτέλεσμα είναι οι κακοί δρόμοι που έχουμε, οι απάνθρωπες πόλεις, τα έρημα χωριά, και το πανεπιστημιακό χάλι …. καθώς και  η δολοφονία του Ομήρου, σύμφωνα με το καταπληκτικό  βιβλίο κριτική των Victor Davis Hanson-John Heath, για τον Όμηρο και τις κλασσικές σπουδές στο πανεπιστήμιο.

«Τo πανεπιστήμιο είναι ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα του πανεπιστημιακού τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης. Στις λατινογενείς γλώσσες η λέξη που χρησιμοποιείται για το πανεπιστήμιο προέρχεται από το λατινικό universitas, που σημαίνει ομάδα και σωματείο, καθώς οι πρώτοι μεσαιωνικοί δάσκαλοι της Ευρώπης ήταν συχνά οργανωμένοι σε σωματεία, μέσω των οποίων κανονιζόταν η μίσθωσή τους.»ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Σε σύγχρονη αλληγορία τα  σύγχρονα πανεπιστήμια είναι  ένας είδος ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ. Ο Μινώταυρος καραδοκεί, πολλοί ακαδημαϊκοί θα παραμείνουν σε μια καμαρούλα -στοά, και ο Θησέας όταν εξέλθει θα παρατήσει την Αριάδνη αγνότητα και  την καθαρότητα της γνώσης για χάρη της Ιππολύτης εξουσίας και μια ακαδημαϊκή έδρα. Ο γιος του ο Ιππόλυτος αυτοκτονεί σε ένα σύστημα παιδείας που βαριά νοσεί και ο ίδιος, ο Θησέας, από βράχια του Λυκομήδη θα γκρεμιστεί άδοξα για όλα αυτά.

Η προσωπική  μου θέση  δεν βασίζεται σε μια στείρα κριτική έξωθεν,  γιατί πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά κάτι για να το απορρίψεις ή για να το δεχθείς. και ως πιο βαθμό. Πήρα από το πανεπιστήμιο την εμπειρία  της επιστημονικής σκέψης έσωθεν, κρατώντας την φιλοσοφική έρευνα, μελέτη και βασική δομή.

 Η προσωπική μου διαδρομή περνά μέσα από ένα πανεπιστήμιο. Έχω ένα πτυχίο Γεωλογίας του ΑΠΘ και εργάστηκα για λίγο χρονικό διάστημα στο ΙΓΜΕ  Πρεβέζης και ως καθηγήτρια Πε04 στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση επί 16 χρόνια, διδάσκοντας Φυσική Χημεία Γεωγραφία και Βιολογία. Τον  Όμηρο, τον ανακάλυψα μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές και με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα τα μαθήματα που δίδασκα.

Νοιώθω ευγνώμων γι αυτό, γιατί η γνώση είναι λύτρωση,  έρωτας και ευθύνη μαζί σε ένα δρόμο που σε κάνει ευτυχισμένο και πολεμιστή.

Επίλογος

Το παρόν βιβλίο, είναι ένα ανθολόγιο παλαιών κειμένων και νέων άρθρων έτσι όπως έχουν  γραφεί μελετώντας  Χημεία, Φυσική, Γεωγραφία, Βιολογία, μαθήματα  θετικών επιστημών με τον Όμηρο στο προσκεφάλι,  αγκαλιά.

Αναφέρεται κυρίως  στην κατανόηση του απρόσωπου και του αόρατου  της ενέργειας, των μεταμορφώσεων μετατροπών της  και στο προσωπικό και μορφικό  σχηματισμό της ύλης, στις μορφές της. Στον διαχωρισμό και την ένωση τους και με αυτό το πνεύμα έχει διαδικτυακώς, παρουσιαστεί με πολύπλευρο  πρωτότυπο  και διαδραστικό  τρόπο.

Σκοπός ήταν να διευρυνθούν τα όρια της αντίληψης, να εξεταστεί η παρούσα συνείδηση και να αναρωτηθούμε για της επιστήμης, την αρετή,  συγγραφείς,  επιστήμονες, φιλόσοφοι, καθηγητές   και ποιητές μαζί.

«πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη [247a] δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται». Μενέξενος , Πλάτων

Αστραία  ©©