«Η ποίηση πρέπει να είναι το αντίθετο του προφανούς»
για το χθες το σήμερα και το αύριο
στο χώρο της μυθιστορίας
Μυθιστόρημα υπερρεαλιστικής φαντασίας
Εγγύηση της Ελευθερίας η Ποίηση
Βρήκαμε τον Όμηρο, με τον τρόπο του ποιητή, στις ακρογιαλές της με ένα πλωτό καράβι που το λένε "Μυθιστορία" να προσαράζει και στους δρόμους, στα μονοπάτια της Ελλάδος που τον πληγώνει να περπατεί.
Να περπατεί με ένα ραβδί στο χέρι και δίπλα του ένα παιδί να τον οδηγεί.
Τον πλησίασα προσεκτικά και το ρωτώ ψιθυριστά περπατώντας δίπλα του από αριστερά
στο δρόμο με το δισάκι μου στο ώμο.
-Τι είναι αυτό που σε πληγώνει σήμερα στην Ελλάδα πιο πολύ, τον ρωτώ με αγωνία περισσή;
Οι άνθρωποι τα σκουπίδια οι πολυκατοικίες οι τουρίστες η ηχορύπανση τα μοναστήρια τα μπαρ τα ξενοδοχεία τα μαγειρικά τηλεοπτικά σήριαλ οι ξαπλώστρες τα διώροφα λεωφορεία, τι;
Δεν απάντησε και συνέχισε να προχωρά.
Προχωρώ και εγώ μαζί και ξαναρωτώ.
-Τι είναι αυτό που αγαπάς την Ελλάδα πιο πολύ; Τον μύθο την ιστορία το φως της, την πέτρα μάρμαρο, την αύρα την εσπερινή;
