Δευτέρα 11 Αυγούστου 2025

Ο Μάικλ και τα Feedburner


– Λίο, τι είναι τα Feedburner;
Μεγάλος μπελάς αποδείχθηκαν…
Δεν μπορώ… δεν μπορώ να τα βάλω στο blog.

– Είναι γκάτζετ. Να τα βάλει ο Αφήτωρ, ξέρει αυτός.

-Ο Αφήτωρ τώρα έχει εξεταστική∙ δεν μπορεί, λέει, να ασχοληθεί με το blogistan.
Δεν έχει χρόνο και έχει αυστηρό καθηγητή.

– Βάλε τα μεγάλα μέσα: τον Μάικλ.
Δεν θα μπορέσει να του αρνηθεί.

(Σε λίγο…)

– Έχεις δίκιο. Ο Μάικλ αποδείχθηκε πολύ πειστικός∙ τα έβαλε και, το blog έχει Feedburner!

– Είδες που σου το είπα;
Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί στον Μάικλ Λουί Λεόν τίποτα!

Σκηνή: Στο αρχηγείο του Blogistan
Ο ήλιος ανατέλλει πάνω από τα πράσινα και μπλε λιβάδια του διαδικτύου.
Ο Αφήτωρ, κλεισμένος στα κάστρα της εξεταστικής, με βιβλία ψηλότερα κι από το κεφάλι του, μουρμουρά:
– «Δεν μπορώ τώρα… ο καθηγητής μου είναι αυστηρός, το feedburner ας περιμένει!»

Στο βάθος, η  Αστραία αναστενάζει:
– «Μεγάλος μπελάς αυτά τα feedburner… κανείς δεν μπορεί να τα βάλει στο blog …»

Ο Λίο βρίσκει λύση: τον Μάικλ μεγάλο μέσο πειθούς

Ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει.
Μπαίνει — ο  Μάικλ Λουί Λεόν, το λιονταράκι η μασκότ των Πολεμιστών της Λάιον, με το κόκκινο φουλάρι  του να ανεμίζει.
Με κυβίστηση στον αέρα, προσγειώνεται  ανάμεσα στα πλήκτρα του πληκτρολογίου μαζί με τον Αφήτορα

– «Άσε το σε μένα…» της λέει με εκείνο το βλέμμα που δεν του αρνήθηκε ποτέ κανείς.

Δύο κλικ, μία μαγική περιστροφή και…
Το blog έχει πλέον feedburner!
Οι συνδρομητές έρχονται κατά κύματα, τα RSS πετούν σαν αποδημητικά πουλιά, και ο Αφήτωρ μένει με το στυλό στο χέρι, χαμογελώντας ανακουφισμένος.

Ο Λίο , με μια κούπα καφέ στο χέρι, γελά:
– «Είδες που σου το είπα; Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί στον Μάικλ Λουί Λεόν τίποτα!»

Το παιδί είναι το ισχυρότερο πλάσμα στον κόσμο, ειδικά ένα παιδί που που παίζει και γελά

Ν. Οι μεταμορφώσεις του Πνεύματος

Αστραία



Σάββατο 9 Αυγούστου 2025

Η Πρεμιέρα


Ο Λέων φύλακας του ταξιδιού με την Λεοντή και αύρα ομηρική


Υπάρχουν ημερομηνίες που δεν είναι απλώς αριθμοί σε ένα ημερολόγιο, αλλά σημάδια στον χάρτη της συγχρονικότητας. Η 3η Φεβρουαρίου είναι μία από αυτές. Το 1830, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως αυτόνομο κράτος· 
Το 2008, μερικοί Λέοντες αποφασίζουν να καθελκύσουν το δικό τους πνευματικό σκαρί στην απέραντη θάλασσα της μπλογκόσφαιρας. Όπως οι Μεγάλες Δυνάμεις υπέγραψαν τότε ένα πρωτόκολλο ελευθερίας, έτσι κι εδώ υπογράφεται ένα πρωτόκολλο έκφρασης· με πανί την έμπνευση, πυξίδα τον λόγο και περιπετειώδες  πλήρωμα  αστείρευτης  φιλομαθείας.

– Πότε να κάνουμε την πρεμιέρα, Λίο;

– Είμαστε αρχές του 2008, Ιανουάριος… Σε έναν μήνα, θα ’μαστε έτοιμοι να κατεβούμε στην μπλογκόσφαιρα. Να εξοικειωθούμε λίγο με τα γκάτζετ, το ελληνικό πληκτρολόγιο και τον πανόπτη του Blogger.

– Ωραία… αρχές Φεβρουαρίου, λοιπόν.

– Είναι καλά… χμ… χμ… Ξέρεις ποια σημαντική επέτειο έχουμε εκεί κοντά;

– Για θύμισέ μου.

– 3 Φεβρουαρίου 1830: Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, υπογεγραμμένο από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία), αναγνωρίζει την Ελλάδα ως αυτόνομο κράτος, έστω υπό οθωμανική επικυριαρχία.

– Θαυμάσια! Από τους δρόμους της συγχρονικότητας, μας ταιριάζει γάντι.

– Εμείς, Λέοντες, θα φορέσουμε και τη Λεοντή, καλού-κακού… και το μπλογκ μας, Υδροχόος στην πολικότητα των δύο αδερφών: Απόλλων και Άρτεμις.

– Ε, αφού και η συγχρονικότητα συμφωνεί, θα ρίξουμε το σκαρί μας στο νερό…
3  Φεβρουαρίου 2008.

Γιατί η συγχρονικότητα είναι σημαντική, είναι το κλειδί για την ροή και την σύνδεση των γεγονότων

Και έτσι, με τη Λεοντή φορεμένη και το βλέμμα στραμμένο στον ορίζοντα, το σκαρί γλίστρησε στα νερά της νέας εποχής. Οι άνεμοι της συγχρονικότητας φούσκωσαν τα πανιά, κι οι πρώτες λέξεις άρχισαν να ταξιδεύουν σαν φωτεινά σήματα σε νυχτερινό πέλαγος. Δεν υπήρχε χάρτης· μόνο η πυξίδα της καρδιάς και η βεβαιότητα πως, όποιοι κι αν ήταν οι άνεμοι, αυτό το ταξίδι είχε ήδη κερδίσει το δικό του λιμάνι: την ελευθερία του να λες, να γράφεις, να ονειρεύεσαι και να συλλογάσαι ελεύθερα και καλά


Αστραία

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2025

Η Ύπαρξη



Η ύπαρξη ο πολεμιστής  και ....η φακή

– "Λίο, γιατί υπάρχουμε;"

– Λίο, γιατί υπάρχουμε;

– Μα… για να κάνουμε ένα blog...🙂🙂🙂.

– Λατρεύω αυτό το αυτοσαρκαστικό, ανατρεπτικό σου χιούμορμε δόση σωκρατικής ειρωνίας.
Σπάει κατεψυγμένες αντιλήψεις αιώνων.
Όμως το ερώτημα παραμένει αγωνιώδες:

Γιατί υπάρχουμε;

– Μόνο η ύπαρξη αναρωτιέται για την ύπαρξη.
Στην ανυπαρξία, τέτοια ερωτήματα δεν τίθενται.

– Κι αυτό που κάνει την ύπαρξη φιλοσοφημένη
είναι το πεπερασμένο της. Το θνητό.
Η συνείδηση του τέλους.

– Το θνητό τής δίνει το προβάδισμα.

– Η ύπαρξη υπάρχει συν με άλλες υπάρξεις,
σε μια διαλεκτική αλληλεπίδραση που εξελίσσει τη συνείδηση.
Όλα και όλες μαζί. Όλα και όλες μαζί της.
Μέσα στη διαδρομή…
Την περιπέτεια του φωτός — άμα τη γεννήσει του.

– Η ύπαρξη που αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξής του,
λέγεται Πολεμιστής.

– Ζει μ’ αυτή τη βασική αρχή:

Να αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων του, των πράξεών του, ακόμα και των σκέψεών του.

– Και είναι συνεπής.
Σ’ αυτά που κάνει, σ’ αυτά που λέει,
σ’ αυτά που γράφει.

– Αυτή είναι η δύναμή του.

– Διαφορετικά…
θα ήτανε μια ιδιοτελής ύπαρξη που εμπορεύεται… φακές.

Ναι, φακές. Ιδέες σε κονσέρβα.
Σκέψεις σε σακουλάκια με τιμή  και εκπτώσεις στα ράφια του σούπερ μάρκετ της μπολογκόσφαιρας

– Θες να είμαστε Πολεμιστές της Φακής;😊

- Μα και η φακή* ,  έμβιο  όν είναι , Λίο,  με μεταβολισμό και αναπαραγωγή. (Και γι’ αυτό σε κρατάει και σε φόρμα...). 🙂

-Ναι είναι, αλλά δεν είναι σίγουρο πως αναρωτήθηκε ποτέ για την ύπαρξη της  και το κυριότερο αν  ανέλαβε την ευθύνη της και μάλιστα μεγαλοφώνως σε  έναρθρο λόγο......😊😊😊

Η φακή:

*Η φακή (επιστ. ονομ.: Lens culinaris – Φακός ο μαγειρικός) είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό, που ανήκει στην οικογένεια των Κυαμοειδών και στην τάξη των Κυαμωδών. Καλλιεργείται δε για το μικρό ομώνυμο εδώδιμο σπόρο του, που είναι ένα από τα σημαντικότερα όσπρια. Είναι ένα από τα πρώτα φυτά που ξεκίνησε να καλλιεργεί συστηματικά ο άνθρωπος.

X. Γιατί να υπάρχουν τα όντα

Αστραία

Τρίτη 5 Αυγούστου 2025

Ο Σκοπός

Ποιος είναι ο σκοπός του μπλογκ, Λίο

Στην καρδιά κάθε έργου υπάρχει ένας άξονας, μια αόρατη γραμμή που τραβά τις πράξεις και τις λέξεις προς τον ίδιο προορισμό.
Σαν το νήμα που ενώνει τον Οδυσσέα με την Ιθάκη του, έτσι κι εμείς αφήνουμε το blog μας να πλέει στον αχανή ωκεανό της μπλογκόσφαιρας, με τον ανώτερο αντικειμενικό σκοπό ως άστρο οδηγό:
να δούμε αν τα Ομηρικά Έπη μπορούν ακόμη να φωτίσουν, να καθοδηγήσουν, να μας διδάξουν πώς να επιστρέφουμε στον αληθινό εαυτό μας.

Κάθε ανάρτηση, κάθε εικόνα, κάθε διάλογος — πανιά και κουπιά του ίδιου καραβιού — θα κινείται στην ίδια πορεία.
Κι όπως ο Στανιλάφσκι ζητούσε από τον ηθοποιό να αφαιρεί ό,τι δεν υπηρετεί τον ρόλο, έτσι κι εμείς αφήνουμε το περιττό να πέσει στη θάλασσα.
Γιατί η θάλασσα αυτή δεν χαρίζει, ούτε λυπάται·
μα όποιος γνωρίζει τον σκοπό του, βρίσκει πάντα  την Ιθάκη του

– Εννοείς… ο αντικειμενικός σκοπός κατά Στανισλάφσκι;
– Αυτό ακριβώς. Τι επιδιώκουμε με αυτό το blog;
– Σίγουρα όχι να «σκοτώσουμε» τον χρόνο μας — δεν έχουμε ούτε λεπτό για σκότωμα. Και, προφανώς, όχι για να σκοτώσουμε κάποιον ή κάτι.
– Ποιος είναι λοιπόν ο απώτερος, ο βαθύτερος στόχος λοιπόν;

-Ο σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε αν τα Ομηρικά Έπη παραμένουν επίκαιρα, διαχρονικά· αν μπορούν να λειτουργήσουν σαν οδηγός, σύμβουλος, μέντορας σ’ ένα ταξίδι στη σύγχρονη, θορυβώδη και αχανή μπλογκόσφαιρα.

Η μπλογκόσφαιρα είναι θάλασσα πλατειά και σκοτεινή, γεμάτη νησιά-ιστοσελίδες, λιμάνια-κείμενα, ακτές γνώσεων και απόψεων. Μερικές θα αξίζει να τις επισκεφτούμε· άλλες θα μας δοκιμάσουν· άλλες θα μας μεθύσουν με εικόνες και λέξεις.

Σαν τον Οδυσσέα, θα βγούμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη — και θα δούμε ποια νησιά θα συναντήσουμε, ποιους συνοδοιπόρους και ποιους «Λαιστρυγόνες» θα βρούμε στον δρόμο.

Θα επιβιβαστούμε λοιπόν στο πλοίο της επιστροφής, γνωρίζοντας — ή ίσως ξαναγνωρίζοντας — τον εαυτό μας και τους άλλους μέσα από αυτό το διαδικτυακό ταξίδι.

Ο Στανιλάφσκι δίδαξε πως κάθε έργο — μικρό ή μεγάλο — χρειάζεται έναν ανώτερο αντικειμενικό σκοπό. Μια κεντρική γραμμή που ενώνει όλα τα μέρη του, ώστε καθετί να κινείται προς την ίδια κατεύθυνση.

Για εμάς, αυτός ο σκοπός είναι ξεκάθαρος:
Να εξερευνήσουμε αν τα Ομηρικά Έπη μπορούν να σταθούν σήμερα ως ζωντανός οδηγός, σύμβουλος και μέντορας, μέσα στη σύγχρονη μπλογκόσφαιρα.

Η μπλογκόσφαιρα είναι μια θάλασσα πλατειά και συχνά σκοτεινή, γεμάτη νησιά-ιστοσελίδες, λιμάνια γνώσης και βράχια παραπληροφόρησης. Σε αυτή τη θάλασσα, το blog μας είναι το καράβι της επιστροφής για την Ιθάκη:
– κάθε ανάρτηση είναι πανί που γεμίζει με άνεμο,
– κάθε σχόλιο είναι κύμα που δοκιμάζει την πορεία μας,
– κάθε διάλογος είναι ναυτίλος που μας βοηθά να μη χαθούμε.

Όλες οι λέξεις, οι εικόνες και οι ιδέες μας θα υπηρετούν αυτόν τον κοινό σκοπό. Ό,τι δεν τον υπηρετεί, θα φαίνεται περιττό και θα φεύγει στη λήθη σαν κοχύλι που το ξέβρασε το κύμα.

Γιατί εδώ, το ταξίδι δεν είναι μόνο να φτάσουμε στην Ιθάκη· είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, όπως και ο Οδυσσέας — όχι μόνο μέσα στον μύθο, αλλά και μέσα στην πραγματικότητα του διαδικτύου.

Σαλπάρουμε για την Ιθάκη της μπλογκόσφαιρας — αναζητώντας στους κυματισμούς της τον διαχρονικό παλμό των Ομηρικών Επών. Κάθε νησί-ιστοσελίδα, κάθε λιμάνι-κείμενο, είναι σταθμός σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και συνάντησης με τον Άλλο μας Εαυτό

Σ. Ο ανώτερος αντικειμενικός σκοπός

Αστραία

Σάββατο 2 Αυγούστου 2025

Ο Τίτλος




Το όνομα έχει μεγάλη σημασία


Πρόλογος – Στην αρχή ήταν το βλέμμα...

Στην αρχή ήταν το βλέμμα.
Ένα βλέμμα που κοίταξε πέρα απ’ την οθόνη — μέσα από τη ρωγμή του χρόνου.
Δεν ζήτησε «like», δεν επεδίωξε «followers».
Ζήτησε συνοδοιπόρους εξερευνητές

Οι Πολεμιστές της Λάιον δεν είναι απλώς ένα blog.
Είναι ένας τόπος συνάντησης.
Των λέξεων με τις πράξεις. Της τέχνης με την αλήθεια.
Των αναγνωστών που βλέπουν, όχι απλώς διαβάζουν.
Των ανθρώπων που πολεμίζουν τα σκοτάδια ανάβοντας ένα αναπτήρα



– Πώς θα το ονομάσουμε το μπλογκ, Λίο;

– Χμμ… να του δώσουμε ένα ονοματικό απαρέμφατο που να παραπέμπει σε δράση, σε διάδραση με τους αναγνώστες – όχι παθητικούς, αλλά συμμετέχοντες.

– Ξέρω πως λατρεύεις το απαρέμφατο: αόριστο, αδήλωτο, ρηματικό… μια μεγάλη ελευθερία έκφρασης και αξιοποίησης του λόγου.

– Για ρίξε ιδέες.

– Το λέγειν, το ποιεῖν, το ορᾶν, το ομηρίζειν, το πολεμίζειν...το σκέπτεσθαι

– Μου αρέσει το πολεμίζειν, αλλά είναι πολύ αόριστο.

– Αφού θα  διαπραγματευτούμε την έννοια του πολεμιστή μέσα από τα Ομηρικά Έπη, να το πούμε "Οι Πολεμιστές".

– Ωραία. Οι Πολεμιστές… τι κάνουν; Τι πολεμούν;

– Οι Πολεμιστές του Φωτός;

– Κοινότυπο.

– Πολεμιστές της Ελευθερίας;

– Υπερβολικό για τίτλο και βαρύγδουπο.

– Αφού λατρεύουμε τα λιονταράκια – κι έχουμε κι ένα! – να το πούμε:
Οι Πολεμιστές της Λάιον.

– Τέλειο!

– Γεννηθήτω: Οι Πολεμιστές της Λάιον.

Το αναρτηθέν

Οι Πολεμιστές της Λάιον — ένα όνομα που δεν περιγράφει απλώς ένα ιστολόγιο, αλλά μια στάση ζωής. Μια πρόσκληση όχι στον πόλεμο, μα στον αγώνα του νου και της ψυχής, στον διάλογο του φωτός, στην αναμέτρηση με το σκοτάδι της λήθης, στην τέχνη του ομηρίζειν, του οράν, του ποιείν

Οι Πολεμιστές της Λάιον δεν είναι λεγεώνα· είναι οντότητα. Δεν είναι στρατός· είναι πνοή. Δεν πειθαρχούν σε διαταγές, αλλά συντονίζονται με τη ρωγμή του Χρόνου και τα ρεύματα της Ελευθερίας. Πατούν στις λέξεις σαν σε αιχμηρές κορυφές·
και κεντούν με τόλμη το ύφασμα της πραγματικότητας.

Και ναι, πολεμίζουν. Όχι ανθρώπους — αλλά την απάθεια. Όχι ιδέες — αλλά την ιδεοκαπηλία. Όχι το παρελθόν — αλλά τη λήθη του.


Αστραία  ©©

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2025

Η Πρώτη Ανάρτηση



«Ήρθε η ώρα να γίνει ο διαγωνισμός που ποτέ δεν έγινε…»


Περίληψη / Περιγραφή ανάρτησης 

Η Κίντο και ο Λίο, ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΙΟΝ  στα πρώτα βήματα μιας νέας διαδρομής, συζητούν για την ανάρτηση που θα σημάνει  και θα σηματοδοτήσει την αρχή. Επιλέγουν μια στιγμή από τη ραψωδία φ της Οδύσσειας: τον αδήλωτο διαγωνισμό του τόξου. Μέσα από τον συμβολισμό, καλούν σε ένα συμμετοχικό Ομηρικό ταξίδι — εδώ, τώρα, στον Ενεστώτα  Χρόνο του διαδικτύου.



🎯 Ποια θα είναι η πρώτη ανάρτηση, Λίο;
– Σκέψου κάτι καλό, εσύ που είσαι μυαλό… θηλυκό.
– Να μην είναι κοινότυπη. Ούτε φλύαρη.
Να έχει ένα ιδιαίτερο νόημα.
Να είναι δημιουργική, διαδραστική.
Να καλεί το κοινό σε συμμετοχή.
Αφού είμαστε πλέον σε δημόσιο βήμα, συλλογικό.


– Νομίζω πως το βρήκα.
Θα είναι εμπνευσμένη απ’ τη Ραψωδία φ  της Οδύσσειας —
εκεί όπου η Πηνελόπη κατεβαίνει τις σκάλες,
όπως η φωνή που επιτέλους υψώνεται.
Και προκηρύσσει τον διαγωνισμό του τόξου.
Έναν διαγωνισμό που… ποτέ δεν έγινε.


– Θαυμάσια!
Ήρθε η ώρα να γίνει.


Θα δούμε πολλά.
Θα μάθουμε πολλά.
Για τα Έπη τα Ομηρικά,
για τον εαυτό μας,
και για τους ανθρώπους γύρω μας,
σε έναν Ενεστώτα διαχρονικό.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΙΟΝ 
Η άνοδος των πολεμιστών Β΄μέρος

Αστραία  ©©