12. Το Τόξο

Ποιο είναι το Τόξο;

Ένα Βλέμμα που γνέφει τον Σκοπό και γυρίζει τον τροχό του Χρόνου σε ρυθμό μαγικά ερωτικό θεατρικό  και τραγουδιστικό.

Το τόξο είναι το βλέμμα του Οδυσσέα!

Μια αυτοσυνείδητη  ακτίνα φωτός ευθυγραμμισμένη  από τα πόδια στη κορυφή Ολυμπιακής νίκης φωτός σε μια Παναθηναϊκή γιορτή!

 Ένα βλέμμα που έχει παρατηρήσει ότι έπρεπε να παρατηρηθεί κάνοντας τον γύρο του κόσμου σε  ένα μεγάλο Ενιαυτό!

Ένα βλέμμα που έχει χαρτογραφήσει γνωστές και άγνωστες περιοχές του νου και του εαυτού.

Ένα βλέμμα που έχει κολυμπήσει σε βαθιά νερά άγριων θαλασσών και κυμάτων φοβερών.

Ένα βλέμμα που έχει βουτήξει στην Άβυσσο και έχει επιστρέψει με τρόπαια κεραυνού.

Μία ματιά κοφτερή σαν ατσάλινο σπαθί καθαρή σαν διαυγή αστραπή. Ένα βλέμμα που διακρίνεται από την λάμψη στο υμένα και  είδε όλα   όσα έπρεπε να ειδωθούν.

Το βλέμμα γνέφει την Πρόθεση.

 Η Πρόθεση φτιάχνει τον κόσμο και ο Σκοπός τον συγκρατεί.

Ο Όμηρος, ο μεγάλος πρωταρχικός  μας πολεμιστής  πήγε στην  Πηγή και αιχμαλώτισε την   Πρόθεση, έγινε ένα μ’ αυτή ενώνοντας την εξωτερική  όραση με την εσωτερική.

Γι’ αυτό  και την έχει δεσμεύσει μπορεί  και να τη ξανακαλέσει  σε συντονισμό με την σκέψη του αυτή που έχει καλλιτεχνήσει σε μια  μεγάλη αξεπέραστη διαχρονική ιστορία δράσης και μη πράξης οδυσσειακή των Ομηρικών  Επών.

Ο πολεμιστής γνέφει  στο Πνεύμα , το γοητεύει, το προστάζει γιατί μπορεί να χειριστεί την Πρόθεση  και είναι συνδεδεμένος με τον Σκοπό.

 Η Εντολή του  γίνεται εντολή του Πνεύματος και του Αετού του Δία.

 Είναι η μόνη επίγεια ύπαρξη που μπορεί να διασχίσει την γέφυρα των δύο πλευρών , σιωπηλός μέσα στη πάλη του, ακάθεκτος επειδή δεν έχει να χάσει τίποτα, λειτουργικός και αποτελεσματικός και  επειδή έχει να κερδίσει τα πάντα.

Ο Οδυσσέας έχει ξανατεντώσει το τόξο ,το έχει δοκιμάσει,  το ξέρει, το γνωρίζει.

Σε κάθε σταθμό της πορείας  του σταθεροποιεί  και ένα βασικό  ενεργειακό κέντρο αρχίζοντας από το κεφάλι τον Κριό και τους Κίκονες μέχρι τον τελευταίο σταθμό τους μνηστήρες-πόδια, πέλματα-Ιχθείς και σφυρηλατεί το ενεργειακό σώμα.

Αυτή η αργή διαδικασία της καθόδου τελειώνει  με  την  άνοδο και αστραπιαία  περνώντας η  ευθυγραμμισμένη η  ενέργεια  από τα 12 ενεργειακά κέντρα του σώματος φθάνει στο κεφάλι.

Ο χειρισμός της συνείδησης και της ενέργειας γίνεται από την θέση χωρίς οίκτο μέσω της ισχυρής  Θέλησης.

Οι ακτίνες με την ταχύτητα του φωτός μπορούν  να κατακεραυνώσουν το αδηφάγο  ερπετό που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου και χαρίζει αυτή την ηλίθια λογική στους ανθρώπους να προτιμούν την φυλακή του MATRIX από τη ελευθερία τους.

Ο Απόλλων είναι παρών με το τόξο του, που είχε δώσει ο Ίφιτος γιος του Εύρυτου   στον βασιλιά της Ιθάκης και  η δοκιμασία  πραγματοποιείται την ημέρα της γιορτής του Απόλλωνα του Νουμηνίου  στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

  Ο Ποσειδώνας πρέπει να εξευμενιστεί και τα πόδια   που ανήκουν στους Ιχθείς, το σπίτι του  Ποσειδώνα,  πρέπει  να είναι καθαρά, και ο Οδυσσέας πλένει τα πόδια του όταν μπαίνει στο παλάτι.Έτσι ο Ποσειδώνας  εξευμενίζεται και συναινεί  φεύγοντας για τους  Αιθίοπες.

Η όραση εξωτερική ανήκει στον Απόλλωνα Ήλιο Λέοντα και η εσωτερική στην Άρτεμη Υδροχόο Ουρανό. Η Πηνελόπη είναι το Άγνωστο, το ναγουάλ και η σιωπηλή γνώση. Ο Οδυσσέας είναι το Γνωστό, η λογική  και το τονάλ. Στο βλέμμα της Πηνελόπης καθρεφτίζεται η περιφρόνηση, γι’αυτούς που εκπίπτουν συνεχώς στη κατηγορία των δούλων και μνηστήρων και είναι ο χειρότερος θάνατός … αυτό  «το καθρέφτισμα». Στο βλέμμα του Οδυσσέα  «λάμπει» το αδυσώπητο, αυτό  που αντίκρισε όταν ατένισε το άπειρο και αναμετρήθηκε μαζί του και είναι αρκετά αποτελεσματικό. Αυτά τα δύο βλέμματα θα κρατήσουν την μοίρα του κόσμου στα χέρια τους κάποια νύχτα που θα είναι η πιο μεγάλη του χρόνου και θα γυρίσουν τον τροχό στη ιστορία της ανθρωπότητας  και του χρόνου. Και αυτή η νύχτα αλλά και η  επόμενη  μέρα που ξημερώνει δεν είναι πολύ μακριά. Πλησίασε πολύ κοντά μου με το τόξο και τα βέλη του.

Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και το βλέμμα του είχε μια λάμψη φωτιάς   και  μια φλόγα  χόρευε

όταν μου ψιθύρισε με τα πτερόεντα λόγια του.

Θέλω να με ερωτευτείς  Πηνελόπη,να  μείνεις κοντά μου για πάντα έως την αιωνιότητα και μια ημέρα. Μα πάνω απ όλα θέλω να με θυμηθείς.

Εγώ είμαι    Εσύ!

 ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ

που κάποτε ήμασταν ΕΜΕΙΣ … οι ΔΥΟ.

Άνοιξα τα μάτια μου.

Το φως του φεγγαριού είχε τρυπώσει από τα ανοιχτό παράθυρο

και στο κομοδίνο ήταν αφημένο ένα κοχύλι από την πρωτογενή  Αιγηίδα και ένα φλοιό από ένα κούτσουρο της μεγάλης Ενότητας από την Θεσσαλία.

Αναρωτήθηκα αν ήταν όνειρο όταν ξύπνησα….

από την πρώτη αχτίνα του ήλιου που μπήκε από μια ρωγμή του χρόνου στα μάτια μου αρχίζοντας να ξημερώνει…

 Ε.Π

 21 ος αιών

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ

σφυρίζουν τον Σκοπό σε  ένα θέατρο του δρόμου

ενωτικά γιορτινό

δύο Κύκνοι  στον  ίδιο της Ιστορίας  ποταμό.

12. Το Τόξο

Απόσπασμα από το βιβλίο....


ΟΙ  ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ  ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ είναι "οι σημειώσεις" που κρατούσα μελετώντας τα Ομηρικά Έπη, την Ελληνική Μυθολογία μαζί με τον Αλέξανδρο, τον Διογένη, τον  Δον Χουάν, τον Κάρλος Καστανέντα, τον Καρλ Γιουγκ, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηράκλειτο, τον Νίτσε, τον Τεν Μάρες,  τον Μάρκος Ζαπατίστα, τον  Σοφοκλή, τον Αισχύλο, τον Κλιντ Ίστουγντ, τον Τζών Λοκ, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Ζήσιμο Λορεντζάτο , τον Σεφέρη και άλλους σύγχρονους και παλιούς διανοητές και πολεμιστές.
Παρουσιάστηκε σε 12 αναρτήσεις στο διαδικτυακό κοινό  το 2009 από τα μπλογ:
"Οι Πολεμιστές της  Λαϊον" και  "Η Χώρα της Λάϊον" σπάζοντας τον  κατεστημένο τρόπο σκέψης  σε πολλούς τομείς  της. 
 Είχα την ευκαιρία με τη βοήθεια του ποιητή και ακολουθώντας τις οδηγίες του και τις συμβουλές του, να παρακολουθήσω με το βλέμμα του Οδυσσέα, την ματιά της Πηνελόπης και την καρδιά του Τηλέμαχου, τη χώρα μου, την πατρίδα μου, την παγκόσμια σκηνή, φίλους γνωστούς, αγνώστους, την ανθρώπινη φύση, την έμφυτη και εξελισσόμενη νοημοσύνη, τη συχρονικότητα, τη διαχρονικότητα των Επών  και  όλα όσο πρέπει να παρατηρηθούν μέσα και έξω από μια προσωπική και κοσμική αυλή.
Σήμερα κυκλοφορεί σε βιβλίο συνέχεια της σειράς: Ομηρική Πολιτεία, σε αυτοέκδοση σε 95 σελίδες στη τιμή των 20 ευρώ. 
Αποστέλλεται με ιδιόχειρη αφιέρωση  σε   επικοινωνία μαζί μου.

"Ολα είναι δρόμος, αρκεί να είναι ένα μονοπάτι με καρδιά".


Αστραία